Het afgelopen weekend stond helemaal in het teken van de Human Library Tilburg en de officiële opening van de Bibliotheek LocHal (waar de Human Library ook plaatsvond). Vrijdag was ik een levend boek en konden mensen mij ‘lenen’ voor een gesprek. De zondag ben ik met Edwin en de kinderen samen terug gegaan naar de LocHal om rustig rond te kunnen kijken. Al met al brachten we dus het halve weekend door in de Bibliotheek LocHal en dat is gelukkig alles behalve een straf.
Human Library Tilburg
Sterker nog, ik keek echt uit naar dit weekend. Vooral vanwege de Human Library, maar ook omdat ik de LocHal zo’n fijne, rustgevende plek vind. Okay, tijdens deze officiële opening was er van de rust natuurlijk weinig te merken, maar alsnog voelde ik me er op mijn gemak. Mensen die mij wat beter kennen, weten dat ik me over het algemeen niet heel erg prettig voel op locaties waar veel mensen zijn, dus dat wil wel wat zeggen. Ik wou eigenlijk de Human Library en de opening van de bieb samenvoegen in één blog, maar ik merk nu al dat ik over beide zoveel te vertellen heb, dat ik ze toch maar ieder hun eigen blog geef.
Dus, vrijdag om elf uur kwam mijn moeder me ophalen om richting de Bibliotheek LocHal te gaan. Voor de Human Library hoefde ik me pas om twaalf uur te melden, maar door wat eerder te gaan, konden we samen nog even rondkijken en foto’s maken. Gelijk bij binnenkomst kwam ik al verschillende Human Library-bekenden tegen en maakten we hier en daar een praatje. We bezochten het balkon, maakten foto’s van de mooie architectuur van het gebouw en keken vast waar ik mijn gesprekken zou gaan voeren.
In de boekenkast
Iets voor twaalf nam ik afscheid van mijn moeder, die later nog terug zou komen met Edwin en de kinderen, en nam plaats in de ‘boekenkast’. Dit is de ruimte waar alle boeken zich verzamelen en door ‘boekenbuddies’ opgehaald worden als ze ‘uitgeleend’ worden en naar de ‘leeszaal’ mogen, waar ieder ‘boek’ zijn eigenlijk tafeltje heeft. Een heleboel aanhalingstekens, om even aan te geven dat het hier niet om echten boeken of kasten gaat, maar dat het termen zijn die we tijdens de Human Library gebruiken.
Er zaten al een aantal boeken in de boekenkast, waarvan ik een deel al kende van vorige edities. Het is altijd leuk om elkaar dan weer terug te zien en het voelt ook altijd erg vertrouwd. Waarschijnlijk omdat je tijdens de Human Library toch wel aardig wat persoonlijke dingen deelt, met de lezers en met de andere boeken. Dingen die ik in ieder geval niet zo snel met moeders op het schoolplein bespreek. Onder het genot van luxe belegde broodjes en wat te drinken kletsten we wat af en leek de boekenkast eerder een kippenhok. Er waren dan ook maar liefst 53 menselijke boeken deze editie, dus dat zijn een hoop bijzondere, mooie en inspirerende verhalen bij elkaar.
Ex-eetstoornis
Om één uur werd het officiële openingspraatje van de bibliotheek gehouden, waar een groot aantal van de boeken heen gingen en om kwart over twee ging de Human Library dan eindelijk van start. Waar ik voorgaande edities met de titel ‘diabetes type 1’ soms wel enige tijd in de boekenkast zat voordat ik werd uitgeleend, was ik dit keer met de titel ‘ex-eetstoornis’ één van de eerste die naar de leeszaal werd gebracht en ben ik de rest van de dag eigenlijk aan de lopende band gevraagd voor gesprekken. Niet dat het in de boekenkast niet gezellig is, maar de gesprekken met lezers geven je zo’n energieboost!
De gesprekken die ik voerde waren heel gevarieerd, van studenten psychologie/voedingsleer, tot mensen die zelf met een eetstoornis kampen of zich zorgen maken over iemand met een eetstoornis. Vanwege de privacy van lezers ga ik over de gesprekken verder niet in detail, maar ze waren stuk voor stuk zo fijn. En ik vind het ook altijd erg mooi om te zien hoe open ook de ‘lezer’ tijdens zo’n gesprek is. Dat het eigenlijk nooit zo is dat ik alleen maar vragen beantwoord of mijn verhaal doe, maar dat ook mijn gesprekspartner zich vrij genoeg voelt om persoonlijke dingen met me te delen.
Respectvol
Het concept Human Library komt oorspronkelijk uit Denemarken en is bedoeld om vooroordelen weg te nemen, maar ik ben deze editie erg weinig mensen met vooroordelen tegengekomen. Iedereen was zelfs heel respectvol en vol begrip. Het waren vooral ook lezers die interesse in of ervaring met eetstoornissen hadden en daar graag meer informatie of advies over wilden hebben. Zo vroeg iemand me hoe ze het beste met een eetstoornis-patiënt om kon gaan en of haar aanpak juist was. En ik kreeg ook vooral veel bewondering voor mijn gevecht tegen mijn (inmiddels al zo’n 9 jaar overwonnen) eetstoornis en hoe positief en sterk ik ondanks alles in het leven sta. Dat doet me overigens denken aan één van mijn favoriete quotes: “Strength is what we gain, from the madness we survive”.
Een boekenbuffet
Ook in de boekenkast was iedereen zo open en vol respect naar elkaar en was het wat betreft bijna jammer dat ik zoveel gesprekken in de leeszaal had. Gelukkig werd de Human Library voor alle boeken, boekenbuddies en de organisatie afgesloten met een heerlijk buffet in het stadscafé van de Bibliotheek LocHal. Hier konden we gezellig nakletsen over de mooie en bijzondere gesprekken die we die dag gehad hadden en werd er ook volop gelachen. Zo gingen de gespreksonderwerpen aan de tafel waar ik zat van ontsnappen uit de gevangenis, naar naakt in een vluchtauto springen tot hilarische en gênante sauna-ervaringen. Tja, als je toch de meest persoonlijke dingen al gedeeld hebt, maken de gênante verhalen ook niet meer uit.
Na het buffet belde ik Edwin om me samen met de kinderen op te komen halen. Dex, Odin, Edwin en mijn moeder waren overigens ook een groot deel van de middag aanwezig in de LocHal. Ondanks dat ik tussendoor maar even tijd voor ze had, vond ik het wel heel erg fijn dat ze er waren en nu ook gezien hebben wat Human Library is en waarom ik er zo enthousiast over ben. Nadat ik mijn taxi, ik bedoel Edwin, had gebeld, maakte ik nog een rondje om mensen gedag te zeggen om vervolgens vanuit de (enigszins) warme LocHal de koude regen in te stappen. En zo kwam er een einde aan een lange, mooie, inspirerende, bijzondere, maar ook vermoeiende dag.
Lees ook: Een bezoekje aan de Bibliotheek LocHal – Ik ben een ‘boek’ in de Human Library Tilburg
7 reacties
Dank voor jouw verslag
Ik ga in Almere naar de levende bibliotheek.
Ik kijk er nu al naar uit.
Nieuwsgierige groet,
Wat mooi dat de mensen die je tegenkwam allemaal heel open-minded waren en geen last hadden van vooroordelen. Dat vind ik fijn om te lezen.
Hoi Daniëlle,
Wat leuk dit te lezen!
Ik had nog nooit gehoord van een ‘human library’.
Wat goed dat dit er is, en wat goed dat jij hieraan meedoet!
Ik wil hier wel meer over weten eigenlijk, zal eens op zoek gaan.
Oooooh wat gaaf! Ik las hier ook over en ook in ‘mijn’ bibliotheek wordt dit nog gedaan. Ik was zo graag gegaan, alleen we zijn dan net een paar dagen weg. Het lijkt mij heel bijzonder en het levert vast hele mooie en respectvolle gesprekken op. Wat goed dat je het hebt gedaan (want het is natuurlijk ook best ‘intiem’ en spannend).
Wat een aparte ervaring lijkt me dat zo’n human library. Mooi dat zoiets bestaat!
Ik had nog nooit van een human library gehoord. Maar op het gebied van lectuur en bijgaande onderwerpen ligt Nederland toch een stuk voor op België.
Wat een mooi initiatief is dit zeg! Ik had er nog nooit van gehoord maar gezien het zo druk was, gelukkig vele mensen wel!