De puppy-avonturen van border collie Flynn

Onze lieve, knappe en ondeugende puppy Flynn is ondertussen al weer ruim drie maanden oud! Als ik foto’s bekijk van slechts een paar weken geleden, dan ben ik verbaasd over hoe groot hij ondertussen geworden is en hoe snel het allemaal gaat. Aan de ene kant lijkt het alsof het gisteren was dat we hem als klein zwart-wit pluizenbolletje mee naar huis namen, aan de andere kant lijkt het alsof hij er altijd al geweest is.

Flynn-foto’s

De laatste Flynn-update was iets meer dan een maand geleden en in die tijd heeft onze kleine vriend weer een hoop dingen meegemaakt en geleerd. Daarnaast kreeg ik afgelopen week toevallig een aantal keer de vraag wanneer ik weer foto’s van Flynn online ging zetten, wat ik blijkbaar dus te weinig doe. Dus de hoogste tijd voor een nieuwe update, waarbij een overload aan lieve foto’s van ons puppekind natuurlijk niet mag ontbreken. Het is maar goed dat hij zo fotogeniek is! Overigens hebben we in de kerstvakantie ook een leuke fotoshoot in de duinen laten maken door een huisdierenfotograaf, foto’s daarvan houden jullie nog tegoed!

Dierenarts-avonturen

In de afgelopen weken heeft Flynn zijn tweede en derde inenting gehad bij de dierenarts (niet tegelijkertijd) en is hij gewogen om zijn gewicht in de gaten te houden. Toen we Flynn net thuis hadden woog hij rond de drie kilo. Inmiddels weegt onze bink maar liefst zeven kilo, hij is dus meer dan verdubbeld! Gelukkig niet in alleen in de breedte, maar vooral in de lengte en grootte. En dat zie je ook wel aan de foto’s van toen en nu. Naast de vaccinaties is er bij de dierenarts natuurlijk ook gekeken naar de algehele gezondheid en kregen we advies. Hij zag er erg gezond en levendig uit en zijn balletjes zijn beide ingedaald.

Het viel de dierenarts op hoe goed gesocialiseerd hij was en dat hij niet snel onder de indruk leek van prikkels. Fijn om te horen, want daar hebben we ook echt goed mee geoefend. Hij stond het onderzoek goed toe, alleen vond hij het minder leuk toen er in zijn bekje gekeken moest worden. We borstelen hem bijna dagelijks om hem eraan te laten wennen dat er iemand aan zijn lijfje zit, maar in zijn bekje kijken om dat te oefenen hebben we inderdaad nog niet vaak gedaan. Dus voortaan wordt er ook dagelijks even naar zijn tandjes gekeken. Nu is dat sowieso niet erg, want binnen nu en een paar weken zou hij ook moeten gaan wisselen. Jeuj, die vlijmscherpe naalden die ze puppytandjes noemen eruit!

Puppycursus-avonturen

Na de eerste puppy-vaccinatie mocht Flynn ook beginnen aan de puppycursus. Jammer genoeg viel dat net rond de kerstvakantie, waardoor we één les voor de vakantie hadden en afgelopen zaterdag de tweede pas. Thuis trainen we natuurlijk ook dagelijks, dus heel erg is het niet, maar op zo’n puppycursus krijg je echt concrete handvatten qua training. We zitten weer bij Hondentrainingscentrum De Wolf, net zoals destijds met Simba en Mulan. Daar hebben we heel bewust voor gekozen, omdat de manier van trainen voldoet precies aan onze eisen (en dat zijn er wel een aantal). De Wolf geeft naast de normale puppycursus ook een Puppy Survival Cursus, niet voor de honden maar juist voor de baasjes. Met de gedachten dat ik toch het meeste al wel wist van ‘vroeger’, ben ik daar met Edwin naartoe gegaan en heb er alsnog zoveel geleerd en dingen die ik vergeten was weer opgefrist.

Puppy Flynn doet het, voor zover je dat kunt beoordelen na twee lessen, erg goed op de puppytraining. Van andere honden is hij nog wel snel onder de indruk, zeker als ze wat groter zijn en er meerdere bij elkaar zitten in de kantine van de hondenschool. Maar vanaf een afstandje toekijken was prima. Op het trainingsveld heeft hij soms nog wat moeite zijn aandacht er bij te houden, maar er gebeurt natuurlijk ook zoveel om hem heen en er valt zoveel te bekijken en te besnuffelen. Maar dan doet het vrouwtje een beetje gek en praat met een hoog stemmetje enthousiast tegen hem, waardoor hij weer bij de les is. De oefeningen moeten toch ook thuis veel geoefend worden en daar kun je de mate van afleiding zelf langzaam opbouwen.

Socialisatie-avonturen

Naast het trainen is socialiseren ook erg belangrijk voor een jonge pup. We nemen hem dan ook zoveel mogelijk mee op sleeptouw, waar dat mogelijk is. We zijn al een aantal keer met hem bij kringloopwinkels geweest (want daar mogen honden over het algemeen meestal wel binnen) en hebben er een tweede uitstapje naar Cranenbroek op zitten. Voor de kerstvakantie mocht hij even gaan knuffelen bij de peuterspeelzaal van Odin en heeft hij ook kennisgemaakt met de klas van Dex. Het aaien gebeurde wel netjes zittend in een kring terwijl ik Flynn vasthield, zodat hij niet ineens 25 kinderen boven hem heeft hangen. Dit vond hij overigens helemaal prima en nadat er nog wat vragen gesteld waren, zijn we weer rustig naar huis gewandeld.

Tijdens de kerstvakantie hebben we hem meegenomen naar een overdekt winkelcentrum waar een kleinschalige kerstmarkt stond. Afgezien van het harde geluid van een orkest dat daar rondliep, vond hij alles machtig interessant. Toen de kids een ijsje kregen en deze in de hal van het winkelcentrum opaten, ging hij lekker naast ze liggen en genoot van de aandacht en aaitjes van voorbijgangers. Want een kleine charmeur is het wel hoor!

December-avonturen

Kerst hebben we rustig gehouden, eerste kerstdag brachten we bij mijn ouders door en hebben we Flynn gewoon meegenomen. Dat doen we eigenlijk altijd als we naar mijn ouders gaan. Hij voelt zich daar dan ook al helemaal thuis en heeft er zelfs zijn eigen bench. Tweede kerstdag kwamen schoonvader en zijn vriendin hierheen en kon hij dus ook gewoon lekker rustig thuis blijven. Schooien bij tafel doet hij overigens (nog) helemaal niet. Ik weet niet of dat komt omdat hij daar nog iets te jong voor is, of omdat hij weet dat hij toch niks krijgt. Ik ga vooralsnog optimistisch uit van het laatste, in de hoop dat dat zo blijft.

Ik was ook heel benieuwd hoe hij het zou doen rond oud en nieuw. Simba en Mulan waren beide doods- en doodsbang voor vuurwerk en zaten vanaf de allereerste knal (soms al twee weken voor oudejaarsavond) trillend als een rietje onder de tafel. Flynn leek het gelukkig allemaal wel best te vinden dat geknal. Af en toe schrok hij een beetje, waarna hij nog net niet schouderophalend doorging met zijn bezigheden. Of dat volgend jaar nog zo is, weet ik niet. Op de hondenschool vertelden ze al dat puppy’s in het eerste jaar dat vuurwerk meestal nog niet zo in de gaten hebben. Even afwachten dus!

Zindelijkheid-avonturen

De Zindelijkheid, dat is waarschijnlijk momenteel nog wel het grootste avontuur. Voor ons als baasjes dan. Want Flynn heeft de vervelende gewoonte ontwikkeld dat hij gerust een kwartier buiten kan spelen of wandelen om dan vervolgens twee minuten na thuiskomst heel gezellig binnen te plassen. Of te poepen. Poepen nog liever zelfs lijkt wel. En dan denk ik hem te slim af te zijn door mijn jas aan te houden, hem zijn halsbandje nog niet af te doen en vervolgens te wachten tot hij aanstalten maakt. Met het idee hem dan op te tillen (want honden plassen/poepen niet verder wanneer ze opgetild worden) en weer buiten te zetten voor zijn behoefte. Maar dan wacht hij gewoon wat langer, totdat ik er even niet op bedacht ben en ’tsssssss’ weer een plasje op de vloer. Nu moet ik zeggen dat ik wel vooruitgang zie hoor, maar handig is het niet.

Een ander ‘probleempuntje’ is het alleen laten. Hier oefenen we steeds meer mee door hem regelmatig in de bench te zetten en dan weg te gaan. De eerste weken blafte hij letterlijk tot we terugkwamen, tegenwoordig is het blaffen nog maar even en is hij wel stil als we weer terug komen. Ook de nachten gaan een stuk beter, hij kan zelfs al alleen beneden blijven in de bench. Maar dan moet het shirt waar ik een paar nachten in geslapen heb, wel in zijn bench liggen. Als we dat per ongeluk vergeten, dan blijft hij ook blaffen. En toen het pas zo hard regende ’s nachts hield hij ook niet op met janken en piepen. Door het serredak hoor je de regen ook wel heel hard binnenkomen, wat hij blijkbaar eng vond, dus hebben we er toen voor gekozen hem in de bench boven te leggen.

Lieve sociale puppy Flynn

Afgezien van de paar kleine puntjes (waarvan ik overtuigd ben dat ze goed gaan komen), doet Flynn het verder eigenlijk fantastisch. Het is zo’n leuke, sociale en lieve pup die het erg goed doet met de kinderen. Dex en Odin zijn ook gek op hem, al moeten we ze alle drie regelmatig afremmen in hun enthousiasme. Maar goed, dat hoort er allemaal bij! Het is overigens ook heel leuk om te zien hoe hij mensen al echt herkend. Mij en Edwin herkende hij natuurlijk al erg snel, maar nu hoort hij het ook al meteen als mijn moeder binnenkomt en stormt dan enthousiast op haar af. En ook mijn zusje Patricia wordt vol enthousiasme begroet als hij haar ziet.

Ik kan echt nog zoveel meer over Flynn vertellen. Over zijn nieuwe speelgoedvarkentje waar hij zo blij mee is. Of hoe hij zijn geluidenbal overstemt met de grappige geluidjes die hij er zelf bij maakt als hij ermee speelt. En ik moet altijd zo lachen om zijn oortjes die hij de laatste weken onhandig omhoog houdt en waarvan ik denk dat er eentje rechtop gaat staan zoals bij Mulan. Maar de blog is al weer aardig lang en waarschijnlijk kwam je toch vooral foto’s spieken van onze mooie puppy Flynn. Mocht je overigens wel meer willen lezen over Flynn, dan vind je alle blogs over ons puppekind onder de tag ‘Flynn’.