Flynn en zijn eerste week thuis

Na wekenlang uitkijken en aftellen naar het moment dat we ons lieve puppekind Flynn mee naar huis mochten nemen, hoort hij na anderhalve week al helemaal bij het gezin. Alsof hij er altijd al geweest is. Hij doet het zo goed en we genieten elke dag volop van hem. Van hoe lief en ontwapenend hij ligt te slapen, van hoe hij als een zwart-witte tornado door de huiskamer kan vliegen, van de knuffelsessies met de kinderen en de korte clickertrainingen die ik dagelijks met hem heb.

Slapen in de bench

Natuurlijk is een puppy, net als een baby, niet alleen maar rozengeur en maneschijn en heeft mijn nachtrust er wel een beetje onder te lijden gehad. In mijn vorige Flynn-blog vertelde ik dat ik twee nachten naast zijn bench op de bank heb geslapen, met de bedoeling om hem daarna alleen beneden te laten. Dat werden drie nachten, de vierde nacht heb ik de bench naar zijn vaste plek verplaatst en ben in dezelfde ruimte op de bank gebleven. Dat werd een jank- en piepfestijn waardoor ik maar naar boven ben gegaan in de hoop dat hij het snel op zou geven. Toen hij na ruim vier uur (het was inmiddels 3 uur ’s nachts) nog steeds tekeer ging, ben ik maar weer beneden gaan liggen met de bench naast me.

Ik kan me dit van Simba en Mulan niet meer zo herinneren, maar ik vond dat huilen ’s nachts zo hartverscheurend dat ik de volgende dag een kleinere bench bij ben gaan halen om hem de komende nachten op onze slaapkamer te laten slapen. Vol spanning namen we hem de vijfde avond mee naar boven, legde hem in zijn bench… en nog voordat wij goed en wel in bed lagen, sliep meneer al! Over een week of anderhalf proberen we hem wel weer naar beneden te verhuizen, maar voor nu vind ik dit prima.

Leren alleen te zijn

Ook omdat we nu de tijd hebben om hem eerst overdag aan zijn bench en het alleen zijn te laten wennen. Want vanaf de allereerste dag heeft hij zich zo aan mij gehecht, dat ik eerst niet eens de kamer uit kon lopen zonder dat hij begon te piepen. En slapen deed hij het liefste bovenop me en anders op zijn minst met zijn hoofdje op mijn voeten. Super vertederend en schattig allemaal, maar niet handig en ook niet de bedoeling. Dus nu laten we hem dagelijks een paar keer alleen in zijn bench, als ik de kinderen naar school breng en met ophalen wissel ik meenemen en thuis laten een beetje af. Dat is ongeveer tien minuutjes.

Tot nu toe is het elke keer piepen en huilen tot ik terug ben, maar dat is iets waar we toch even doorheen moeten ben ik bang. Maandag moest Dex ook weer naar de zwemles dus moest hij een kleine anderhalf uur alleen blijven. Heel lastig vind ik dat soort dingen, omdat ik het gewoon zo zielig vind. Hij is tenslotte nog heel jong en voorheen gewend om altijd samen te zijn met zijn broertjes en zusjes. Maar goed, we hebben er alle vertrouwen in dat dat steeds beter zal gaan. Net als het zindelijk worden overigens. 😉

De band met de kids

Maar goed, dat hoort allemaal bij het opvoeden. Gelukkig gaat het voor de rest echt heel goed met hem en merken we dat hij zich thuis voelt. Dat was eigenlijk al vanaf het begin, hij is helemaal niet terughoudend geweest in het ontdekken van zijn nieuwe huis en het kennismaken met de kinderen. Dex moet nog wel een beetje wennen aan een puppy die continu wil spelen en zich extra gemotiveerd voelt als Dex met zijn handen in de lucht beneden komt om te voorkomen dat er naar gehapt wordt. En puppy’s hebben natuurlijk scherpe tandjes!

Odin was vanaf het allereerste moment al dikke maatjes met Flynn en het is zo leuk om te zien dat dat wederzijds is. Die twee hebben echt een klik samen en Flynn zoekt Odin ook regelmatig bewust op om gewoon bij hem in de buurt te kunnen liggen. Toen we pas met de auto ergens heen gingen, klom Flynn zelfs helemaal bij Odin in de autostoel toen we geparkeerd stonden, waarna ze samen even heerlijk geknuffeld hebben. En als Flynn in zijn bench zit te piepen, dan staat Odin soms bijna mee te huilen omdat hij het zo zielig vind.

Flynn socialiseren

Een belangrijk onderdeel van de opvoeding is ook het socialiseren, wij willen graag dat we Flynn straks heel makkelijk overal mee naar toe kunnen nemen, dus daar zijn we nu al mee begonnen. Zo mag hij regelmatig mee om Dex en Odin uit school te halen, waarbij hij nu nog gedragen wordt omdat de route erheen gebruikt wordt als uitlaatstrook voor honden en hij nog niet ingeënt is. Hij vind dat allemaal wel best en is totaal niet onder de indruk van de drukte op het schoolplein (nu zorg ik er wel voor dat hij niet bedolven wordt onder de aandacht natuurlijk).

Lang niet alle winkels staan honden toe, maar hij is al wel een paar keer mee geweest naar de kringloopwinkel waar mijn moeder en ik vaak komen en heeft daar ook al heerlijk geknuffeld met de zoon van de eigenaresse. Klein allemansvriendje is het! Ook is hij op de arm al bij de Kruidvat geweest, mocht hij in het winkelwagentje mee de Cranenbroek in en heeft naast me op de bank liggen slapen bij de Mc Donalds. Hij komt ook regelmatig bij mijn ouders thuis, als we ’s maandags daar eten en tijdens het uitpakken van de Sinterklaas-cadeautjes afgelopen weekend. Waar hij overigens ook niet overgeslagen werd en behoorlijk fanatiek zijn cadeau uitpakte. 😉

Puppycheck

Gisteren ben ik voor het eerst met hem naar de dierenarts geweest voor een puppycheck en om kennis te maken met de dierenarts. Toen ik erheen reed met Flynn op de achterbank werd ik toch even overvallen door verdriet. De laatste keer dat ik naar de dierenarts reed, was ’s nachts met Mulan op de achterbank toen we hem vervolgens in moesten laten slapen. Ook dezelfde spreekkamer binnenlopen met de behandeltafel waar ik Mulan in mijn hoofd nog zag liggen was even moeilijk. Gelukkig eiste onze kleine tornado al snel de aandacht op en was het wel fijn dat we dezelfde dierenarts hebben die Mulan die nacht heeft ingeslapen.

Flynn werd gewogen en van top tot teen onderzocht. Wat hij tot op zekere hoogte redelijk goed toeliet. Hij was die dag twee maanden oud en woog ongeveer 3,5 kilo (want heel goed bleef hij niet stilstaan op de weegschaal). Alles zag er verder prima uit. De conclusie van de dierenarts was dat het een vrolijk, energiek hondje is en dus was goedgekeurd! Omdat hij zo braaf was geweest (trots vrouwtje hier) kreeg hij nog een lekker koekje die hij argwanend opat. Waarschijnlijk omdat hij thuis nooit zo’n grote koekjes krijgt zei ik tegen de dierenarts. We kregen nog informatie over ontwormen en ontvlooien en wat advies wat betreft het piepen en huilen bij het alleen laten. De tweede vaccinatie staat gepland voor volgende week.

Trainen met Flynn

Een week na deze vaccinatie begint ook de puppycursus, waar ik echt heel veel zin in heb! Natuurlijk heb ik door Simba en Mulan wel ervaring met het opvoeden van een pup, maar dat is toch al twaalf jaar geleden, dus het is fijn dat we dat met Flynn ook weer gaan doen. Zelf ben ik thuis al begonnen met dagelijks een paar keer te trainen met de clicker. Steeds maar een paar minuutjes, maar het is verbazend hoe snel hij dingen oppikt. Op de tweede dag dat we hem thuis hadden, ging hij al zitten op commando. En inmiddels gaat liggen ook al redelijk goed, geeft hij pootjes en zijn we aan het oefenen met het commando ‘roll over’.

Zijn eigen karakter

Het is zo fijn om weer een hond in huis te hebben, dat had ik echt zo erg gemist. En het is zo leuk om te zien hoe hij echt zijn eigen karakter heeft, iets dat ik op de filmpjes van de fokker al zeg. Soms herken ik dingen van Simba en Mulan in hem (niet heel raar natuurlijk, het zijn alle drie Border Collies), maar verder is hij echt gewoon ‘Flynn’. Onze lieve, gekke, grappige, schattige, kleine, pluizige, ondeugende en verterende Flynn.