Terugblik persoonlijke doelen 2017/2018

Aan het begin van de zomervakantie van 2017, iets meer dan een jaar geleden dus, heb ik mezelf een aantal persoonlijke doelen gesteld. Dat heb ik destijds niet aan de grote klok gehangen of echt ergens gedeeld, tenzij het toevallig ter sprake kwam. Maar inmiddels zijn we dus al weer een jaar verder en lijkt het me een mooi moment om deze doelen nu wél met jullie te delen en terug te blikken op mijn persoonlijke ontwikkeling in dat jaar.

Elke dag op het schoolplein

Voordat ik dat ga doen, wil ik eerst nog een paar maanden verder terug om uit te leggen waarom ik besloot om doelen voor mezelf te stellen. Een aantal maanden eerder, 10 mei 2017 om precies te zijn, was Dex vier jaar geworden en dat betekent dat meneer klaar was om aan zijn basisschool-carrière te beginnen. De dag na zijn vierde verjaardag was zijn eerste schooldag en sindsdien breng ik hem vijf dagen in de week naar school en sta ik vijf dagen in de week aan het schoolplein om hem weer op te halen. Dex was er al maanden aan toe en vond het vanaf dag één geweldig.

Confronterend

Ik was op mijn beurt natuurlijk ook apentrots op mijn grote kanjer, maar werd zelf met een paar dingen wel even pijnlijk geconfronteerd. Ten eerste met mijn conditie. Vanwege mijn Diabetes en de dagelijkse lage suikers was mijn conditie zo extreem slecht dat het eigenlijk gewoon gênant was. Als ik ’s morgens wakker werd met een veel te lage of soms te hoge suiker dan kostte het met serieus moeite om die ochtend naar school te lopen (en dat is letterlijk maar 200 meter). Het duurde daarna ook uren voordat ik me weer beter voelde, dus vaak had ik daar met het ophalen ’s middags nog steeds last van. Wat heb ik die weken vaak beroerd en moe op school gestaan…

Het tweede punt waar ik tegenaan liep was mijn hooggevoeligheid en introvertie. Ik ben namelijk nooit zo goed geweest in het mezelf afsluiten voor de stemmingen en emoties van anderen, waardoor ik drukke locaties altijd zoveel mogelijk ontweek. Voorheen was dat in mijn ogen een prima oplossing, maar blijkt met schoolgaande kinderen toch iets minder handig. Daarnaast ben ik heel erg op mezelf en daardoor ook niet zo heel goed in het leggen van sociale contacten.

Persoonlijke doelen

Toen de zomervakantie begon, besloot ik daarom dat ik hier echt verandering in moest brengen voor mezelf en zo kwam ik op de volgende persoonlijke doelen:

• Het verbeteren van mijn conditie en insuline-gevoeligheid
• Uit mijn comfortzone komen/Mijn wereld verbreden

---

Het verbeteren van mijn conditie en insuline-gevoeligheid

Naar de sportschool gaan is nooit mijn ding geweest en hardlopen heb ik een paar keer geprobeerd, maar daar reageren mijn suikers zo heftig op dat ik daar niet eens over na hoef te denken. Ik besloot om dagelijks een aantal kilometer te gaan wandelen om te kijken hoe mijn suikers daar op zouden reageren en of dat voor mij te doen was. De eerste weken waren zwaar en ik heb mezelf echt moeten dwingen om dagelijks te gaan. Maar na verloop van tijd ging het me steeds makkelijker af, raakte ik minder snel moe, kon ik steeds een stukje verder en begon ik er zelf plezier in te krijgen. Al snel liep ik gemiddeld zo’n 5 tot 10 kilometer per dag. Mijn suikers hebben overigens wel máánden tegengewerkt, maar ook daar leerde ik steeds beter vooraf al op in te spelen (wat nog steeds met vlagen beter en minder gaat).

Niet alleen mijn conditie verbeterde, maar tot mijn verbazing gingen ook mijn broeken losser zitten. Stapje voor stapje verloor ik de zwangerschapskilo’s die ik sinds de zwangerschap van Dex nooit meer kwijt was geraakt. Daarnaast merkte ik ook een daling in mijn insulinebehoefte, wat inhield dat mijn insuline-gevoeligheid ook beter werd. Deels doordat ik minder ging wegen en deels doordat beweging zorgt voor een betere opname van insuline. Na een aantal maanden begon ik complimentjes te krijgen en gingen mensen vragen of ik afgevallen was. Vol trots vertelde ik dat dat door de dagelijkse wandelingen kwam en dat ik door diezelfde wandelingen in de avond ook veel minder tijd en zin had om te snoepen.

De resultaten

Ik had voordat ik eraan begon nooit verwacht het zolang vol te gaan houden, maar inmiddels loop ik al ruim een jaar bijna dagelijks tussen de 5 en 10 kilometer (meestal samen met mijn moeder) met de volgende resultaten:

• Mijn conditie is gigantisch verbeterd (10 kilometer wandel ik fluitend)
• Ik ben (naar schatting) zo’n 15 kilo lichter en pas weer in mijn kledingmaatje S
• Ik zit niet alleen fysiek maar ook mentaal een stuk beter in mijn vel
• En heb daardoor ook meer zelfvertrouwen
• Mijn lichaam herstelt zich veel en veel sneller na een hoge of lage suiker
• Mijn dagelijkse hoeveelheid insuline is GEHALVEERD!

---

Uit mijn comfortzone komen/Mijn wereld verbreden

Aan mijn conditie werken is natuurlijk een redelijk concreet doel, maar hoe ga ik mezelf vaker uit mijn comfortzone dwingen en hoe ga ik op die manier mijn wereld verbreden? Dat zit hem dan toch vooral in kleine stapjes en voorbeelden. Zoals tóch zomaar een gesprek met iemand aangaan, ook al voelt dat voor mij heel ongemakkelijk en onnatuurlijk. Zelf de auto pakken en naar een winkel(centrum) rijden, in plaats van lekker veilig met mijn moeder. Het plegen van bepaalde telefoontjes niet meer ontwijken of uitstellen, ondanks mijn aversie tegen telefoneren.

En het gaat nog steeds niet altijd vlekkeloos en het voelt nog steeds niet ‘natuurlijk’, maar ze zeggen niet voor niets, oefening baart kunst. Het werken aan mijn conditie heeft me overigens ook heel erg geholpen bij dit doel, want doordat ik weer een stuk beter in mijn vel zit en dus weer meer zelfvertrouwen krijg, gaat het verlaten van mijn eigen veilige wereldje ook een stuk makkelijker. Dubbele winst op dat vlak dus! Overigens zijn het niet alleen maar kleine stapjes die ik hierin gezet heb, maar ik heb ook wat grotere passen genomen wat dat betreft.

Boek in de Human Library

Zo ben ik via mijn beste vriendin Linda in aanraking gekomen met de Human Library in Tilburg. Een samenwerking tussen de Universiteit en de Bibliotheek waarbij mensen ‘levende boeken’ kunnen lenen om daar een half uur lang een gesprek mee te hebben. Deze boeken hebben allemaal een verhaal, zo kun je bijvoorbeeld het gesprek aangaan met iemand die MS heeft, een transgender, een criminal mind, iemand die depressief is, et cetera. Daar heb ik de afgelopen twee edities dus deel van uitgemaakt als het boek ‘Diabetes Type 1’. Heel erg spannend en heel erg uit mijn comfortzone, maar zo bijzonder en geweldig dat ik het ook voor geen goud ter wereld had willen missen. Komende editie doe ik weer mee, maar dan met een andere titel (daar later meer over).

Klassenouder zijn

Een ander out-of-my-comfortzone ding is het klassenouderschap van vorig schooljaar. Nu was dat niet compleet uit mijn comfortzone, want er kwam ook de nodige creativiteit bij kijken qua knutselen en het bedenken van originele knutsels en cadeautjes. Wat natuurlijk juist weer helemaal in mijn straatje past. Maar toch heb ik me toch ook wel meerdere malen buiten deze ‘veilige zone’ moeten begeven. Bijvoorbeeld toen ik verkleed als vis meeliep in de optocht van de school. Of toen ik zonder enige voorbereiding kinderen mocht gaan schminken tijdens de juffendag. Maar weet je, ik ben niks uit de weg gegaan, heb er ook absoluut geen spijt van en geef me voor aankomend schooljaar zeker weer opnieuw op als klassenouder. Dus missie geslaagd denk ik zo.

---

Nieuwe doelen stellen

Terugkijkend op mijn persoonlijke doelen van het afgelopen jaar, ben ik eigenlijk best wel trots op mezelf. Er is altijd ruimte voor verbetering en ik stop hier zeker niet met het werken aan deze doelen. Maar ik heb wel veel bereikt dit jaar en daar mag ik best even bij stilstaan. Niet te lang natuurlijk, want ook in 2018/2019 wil ik weer werken aan mijn persoonlijke groei. Ik ben ook benieuwd naar jouw persoonlijke doelen van afgelopen jaar of komend jaar. Deel je ze?