Omdat wij een paar daagjes weg zijn geweest, heeft Mulan bij mijn ouders gelogeerd. Zaterdagmiddag zijn we hem op gaan halen en heeft hij nog volop met de kinderen in de tuin met water gespeeld. Er leek geen vuiltje aan de lucht, niets waaraan we hadden kunnen vermoeden wat ons te wachten stond. Ik ben nog te voet met hem van mijn ouders naar huis gelopen en merkte toen wel dat hij wat langzamer liep dan ik van hem gewend was. Maar het was natuurlijk al dagen extreem heet en Mulan heeft al langer last van zijn heupen, dus ik zocht er niet echt iets achter. Thuis heeft hij nog lekkere koekjes gekregen van de kinderen en op zijn favoriete plekje achterin de tuin naast de loungeset gelegen.
Een avondje voor mezelf
Edwin ging die avond met mijn vader en mijn zwager Etienne naar de Tilburgse Kermis, hun jaarlijkse mannenuitje, en ik had na het in bed leggen van de kids lekker een avondje voor mezelf. Ik blogde wat over ons uitstapje naar World of Dinos en bedacht me dat ik mijn 30 Dagen-blog nog moest schrijven voor de volgende dag. Die ging over mijn huisdieren van vroeger en nu. Toen wist ik nog niet wat ik nu weet, anders was ik waarschijnlijk nooit aan die blog begonnen. Ik schreef over alle dieren die we in het verleden gehad hadden en over Simba en Mulan. Hoe Simba vier jaar geleden overleden is en dat we hopen dat Mulan nog lang bij ons mag blijven, ondanks wat mankementen.
Ik draaide me naar hem om, hij lag al een tijdje in zijn bench, dus vanuit mijn PC kan ik hem precies zien liggen. Hij keek me aan en ik stond op om hem een knuffel en wat koekjes te geven. Misschien moest hij ook nog even naar buiten voor een plasje. Hij begint doof te worden, dus toen hij niet opstond toen ik hem enthousiast bij me riep, was ik niet gelijk gealarmeerd. Ik liep naar hem toe en hield zijn koekjes voor zijn neus. Hij keek ernaar, maar deed geen aanstalten het te pakken. ‘Kom Mulan, kom eens bij het vrouwtje!’ Geen reactie. Wel viel me op dat hij steeds moeilijker ging ademen. Ik ging naast hem op de grond zitten en aaide hem, knuffelde he, probeerde hem overeind te krijgen, zonder resultaat.
Met spoed naar de dierenarts
Ik begon te beseffen dat het foute boel was. Het was inmiddels kwart over één ’s nachts en in paniek belde ik mijn moeder. Die zei dat ze er meteen aankwam. Gelijk daarna belde ik de dierenarts, overstuur probeerde ik mijn verhaal te doen. Kom maar meteen naar de kliniek, ik kom er ook aan, was zijn reactie. Huilend probeerde ik Mulan uit zijn bench te halen en zei hem dat we naar de dierenarts gingen, dat hij vol moest houden. Ik moest hem er echt uit sleuren, want hij kon het zelf niet meer en gaf ook niks mee. Eenmaal buiten de bench liet hij zijn kop zakken en bleef liggen waar ik hem neergelegd had. Ik hield hem even goed vast en rende toen naar de auto om de kinderstoel eruit te trekken zodat er ruimte was voor Mulan.
Ondertussen kwam mijn moeder eraan die binnen Mulan optilde en in de auto legde, op de achterbank waar ik net de stoel uit getrokken had. Zo snel als ik kon reed ik richting de kliniek. Als ik mijn hand naar achter stak, kon ik net bij zijn voorpootje en die pakte ik steeds vast om te voelen of hij nog bewoog en reageerde. Ondertussen praatte ik tegen hem, zei dat ik van hem hield, hij vol moest houden, dat we naar de dierenarts gingen en ze naar hem gingen kijken. Bij het stoplicht bij de McDonalds richting Oisterwijk leek het uren te duren voordat het groen werd. Edwin belde en vroeg waar ik was, want mijn moeder had hem gebeld terwijl ze al in de taxi naar huis zaten. Etienne was net afgezet en de taxi was omgedraaid richting de dierenkliniek. Daar stonden Edwin en mijn vader dus al.
Een bloeding en tumoren
Opgelucht dat ik er niet alleen voor zou staan reed ik, na een rit die oneindig leek te duren, het terrein van de dierenkliniek op. Edwin haalde Mulan uit de auto en droeg hem naar binnen. De dierenarts was ook net voor mij gearriveerd en we konden Mulan gelijk op de behandeltafel in de nog donkere kamer leggen. De dierenarts onderzocht hem, keek in zijn bek, luisterde naar zijn hart en maakte een echo. Dit zal hooguit een paar minuten geduurd hebben, maar het leek wel een uur voordat hij ons kon vertellen waar hij eigenlijk meteen al bang voor was: Op de lever en milt van Mulan waren meerdere tumoren te zien en zijn buikholte zat helemaal vol bloed. Een fatale bloeding door het openscheuren van een tumor.
De grond zakte weg onder mijn voeten. Bang voor het antwoord vroeg ik nog of er iets aan te doen was. Het weghalen van het bloed uit de buikholte kon nog met een operatie, maar hij was echt al veel bloed verloren uit de rest van zijn lijf en de kans dat hij de operatie zou overleven was heel klein. Daarnaast waren er teveel tumoren te zien om ze nog weg te kunnen halen. We hebben nooit gemerkt dat hij een tumor had en ineens bleek hij er vol mee te zitten en is er eigenlijk niks meer wat we er nog aan kunnen doen. Hij zou de ochtend ook nooit halen met hoe hij er nu voorstond, dus hebben we de verschrikkelijk moeilijke beslissing moeten maken hem niet langer te laten lijden.
Afscheid van Mulan nemen
Het voelt zo onwerkelijk, omdat Mulan ’s middags nog gewoon enthousiast met de kinderen met water heeft gespeeld. En nog geen halve dag later hebben we geen andere keus dan midden in de nacht afscheid van hem te nemen bij de dierenarts op de behandeltafel. De dierenarts gaf ons nog even de tijd om alleen te zijn met Mulan, een laatste moment met onze mooie, knappe, dappere kanjer. Dat was zo kostbaar en fijn. Na een rustgevende injectie (wat in Mulan’s geval eigenlijk niet echt meer nodig was) en de injectie met het slaapmiddel, is hij heel rustig ingeslapen terwijl wij hem vasthielden en tegen hem vertelde hoe trots we op hem zijn, hoe lief hij is en hoe erg wij en de kinderen hem gaan missen.
We waren er wel meteen uit dat hij net als Simba individueel gecremeerd moest worden en wij hem zelf naar Dierencrematorium Het Loo wilden brengen. Normaal gesproken laat je je hond bij de dierenarts en zorgen zij dat hij bij het crematorium komt, maar omdat het pas zaterdag- op zondagnacht was en het te warm was om hem mee naar huis te nemen, mochten we hem toch daar in de koeling laten liggen, om hem daar op te halen en zelf weg te brengen. De dierenarts zei dat hij zondag ook weekenddienst had en als we hem toch vandaag al weg konden brengen, we gewoon moesten bellen dan was dat geen probleem.
We besloten om dat gewoon maandag te doen en hebben vandaag het crematorium gebeld om een afspraak te maken. Morgen om half 11 kunnen we hem brengen, zodat we aansluitend daar nog afscheid kunnen nemen, ze nog een afdruk van zijn pootje kunnen maken en we een urn uit kunnen kiezen. En dan kunnen we hem hopelijk aan het einde van deze week weer ophalen om hem thuis een mooi plekje naast Simba te geven.
De kinderen
Ook moesten we de kinderen het verdrietige nieuws nog vertellen. Die hebben overal doorheen geslapen en kwamen nietsvermoedend onze slaapkamer binnen vanmorgen. Huilend heb ik verteld dat Mulan vannacht heel ziek geworden was, we naar de dierenarts zijn geweest terwijl oma bij hun is gebleven en Mulan bij de dierenarts ingeslapen is. Ik heb Dex nog nooit zo verdrietig, verslagen en tegelijkertijd ineens zo volwassen gezien. De tranen rolde over zijn wangen terwijl hij voor zich uitstaarde en geen woord over zijn lippen kreeg. Odin moest ook huilen en vroeg meerdere keren of Mulan nu dood was en of hij nooit meer terug kwam. Mijn hart brak voor de zoveelste keer in de afgelopen uren in duizend stukjes.
De rest van de zondag was raar en onwerkelijk. Mijn peettante beeldbelde nog met de jongens om te vertellen dat ze het zo erg vond, mijn moeder kwam nog langs om te kijken hoe het ging. Heel veel mensen hebben ons sterkte gewenst en gecondoleerd, wat we echt heel lief en fijn vinden. Maar ik kan niet bevatten dat mijn kanjer, mijn grote boef, mijn lieve maatje er niet meer is. Onder het eten keek ik steeds onder de tafel of hij stond te schooien, toen we terugkwamen van een boodschap, verwachtte ik hem in de vensterbank te zien liggen. En ik moest vanavond voor het eerst zonder Mulan gaan wandelen, zo verschrikkelijk om zijn riem op de vertrouwde plek te zien liggen en met lege handen naar buiten te moeten lopen.
58 reacties
Arme Mulan, arme jullie. Sterkte!
Dankjewel Maaike!
Gecondoleerd! Wat een schrik en zo plots. Het zal zeker even wennen zijn dat hij er niet meer is. Veel sterkte
Ja dat is het zeker, het blijft onwerkelijk..
Heel veel sterkte!! Wat een pijnlijk moment maar wat heb je het mooi verwoord, prachtig! Daar is Milan heel blij mee.
Dankjewel Chantal!
Wat verdrietig om te lezen π Heel veel sterkte met dit verlief. Hoewel je weet dat je ooit afscheid moet nemen van je huisdier hoop je dit toch nooit mee te maken…
Ja hij was twaalf dus je weet dat het moment ooit gaat komen, maar helaas is het toch altijd te vroeg he
OoOoo wat verschrikkelijk zeg… sterkte!
Dankjewel Irma!
Zo verdrietig om afscheid te moeten nemen van je dierbare vriend! Sterkte, jullie gaan hem vast enorm missen!
Dankjewel, het is nu vooral nog heel onwerkelijk… ik zoek hem nog steeds als ik thuis kom, of als we zitten te eten.
Wat vreselijk verdrietig om op deze manier afscheid te moeten nemen, heel veel sterkte met dit verlies!
Dankjewel, ja was heel onverwachts..
Wat naar voor jullie zeg! Ik voel met je mee. Ik moet er niet aan denken als er wat met onze Trixie zou gebeuren.
Ik hoop voor jou dat je jullie hondje nog heel lang bij je mag hebben!
Heel veel sterkte meer kan ik niet vertellen. Heb je blog met kippenvel gelezen
Dankjewel Naomi!
Veel moed, nooit leuk om een huisdier te verliezen
Dankjewel! Het is toch onderdeel van je gezin he
Oh wat moet dit zwaar geweest zijn om zo plots afscheid te moeten nemen van een trouwe vriend. ik wens je veel sterkte.
Dankjewel Kathleen!
Zo verdrietig om te lezen. Heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve Mulan.
Ik kom na onze vakantie snel een keer langs
xxx
Dat is fijn! Thanks
Wat naar dat Mulan er niet meer is!
Veel sterkte met dit verlies…
Ja we zijn er echt kapot van, zo heftig ineens
Wow, wat heftig!! Zo snel.. sterkte allemaal met het verlies van jullie grote vriend. Al die kleine momentjes die jullie samen hadden, voelen zo leeg..
Het is echt zo onwerkelijk nog. Ik verwacht hem steeds nog voor het raam te zien als we thuiskomen, of onder tafel als we zitten te eten…
Pff, heftig joh… echt snel gegaan dus. Het is de beste keuze maar het is ook een hele moeilijke keuze. Sterkte!
Ja echt heel moeilijk, dat je even in een paar minuten zoiets moet beslissen dan he
Oh lieverd π Ik heb gewoon meegehuild tijdens het lezen. Wat een ongelukkig einde maar ik ben ermee bekend dat het dan ineens zΓ³ snel kan gaan… En dan zijn ze niet meer te redden… Dikke knuffel voor jou en de kinderen. Wat een prachtige hond was het zeg…
Dankjewel lieve Rachelle! We waren heel trots op hem.
Jeetje wat heftig zeg. En dan voor die keuze staan. Lastig! Maar voor Mulan is het beter zo. Al snap ik dat het voor jullie een groot gemis is. Heel veel sterkte de komende tijd…
Dankjewel Marielle!
Ik kreeg tranen in mijn ogen bij het lezen van dit artikel! Ik ben zo een enorme dierenvriend en dit raakt me zo! Heel lastig altijd. Heel veel sterkte!
Dankjewel Laura!
Oh wat zielig zeg, heb er kippenvel van! Heel veel sterkte
Dankjewel!
De tranen staan in mijn ogen bij het lezen van dit artikel. Wat een onwijs gemis, zo ineens, terwijl je het niet ziet aankomen. Ik leef met jullie gezin mee en kan alleen maar zeggen dat jullie het goed hebben gedaan. Zo’n lieve, trouwe en knappe kanjer verdient het niet om te lijden. De beslissing is hard, moeilijk, maar dat was het laatste wat jullie voor Mulan konden doen. Heel veel sterke en ik weet zeker dat Mulan nog steeds bij jullie is <3
Dankjewel voor je lieve reactie amanda!
Gecondoleerd met dit enorme verlies.. ik wens jullie alle kracht & liefde toe..
Dankjewel!
Wat ontzettend verdrietig. Hou oud was Mulan? Je hebt wel de beste beslissing genomen, maar omdat het zo snel gaat, is het voor jezelf heel moeilijk te verwerken. Wij hebben dat ook eens gehad. Toen was het ineens op met onze oude hond Maya. Zij was bijna 15, maar toch onverwacht. Veel sterkte.
Twaalf jaar was hij. Maar idd, ook al is een hond 15, dan komt het nog te snel en onverwachts he…
Afscheid nemen van een dier ,je beste maatje doet altijd veel pijn maar jullie hebben met een groot hart de juiste j keuze gemaakt hem niet langer te laten lijden en hem doen inslapen hebben
Dankjewel! Het blijft moeilijk, maar het is idd het beste dat we hadden kunnen doen.
Sterkte met jullie verlies
Condolerende groet,
Dankjewel Rob!
Ach wat is dit sneu! Sterkte ermee. Ik heb het laatst zelf ook meegemaakt en ik weet nu pas hoeveel pijn zoiets kan doen.
Dankjewel! Doet echt zoveel pijn inderdaad
Vreselijk. Ik voel voor je.
Thanks Tracey!
This part of our lives is very difficult. Sending blessings and hugs. Thank you for following BrewNSpew.
Thank you Eugenia! Love your writings!
I am so sorry for your loss. My thoughts are with you.
Thanks, sweet of you!
Very sorry to read of your loss.
Thanks!