Het zit er bij mij al van heel jongs af aan in, het verzamelen. Ik verzamelde vroeger echt van alles, theezakjes, suikerzakjes (ironisch, al was dit voordat ik suikerziekte kreeg), monstertjes, bierdopjes, schelpen, steentjes, briefpapier, postzegels, Flippo’s, knikkers. Alles wat maar een beetje verzamelbaar was, heb ik ooit gespaard. Behalve geld, helaas. En ik verzamel nog steeds graag dingen, al zijn de Flippo’s en suikerzakjes inmiddels ingewisseld voor onder andere games en stofjes.
Dex zijn Dingen-doos
Het grappig is, dat ik deze obsessie deze fanatieke hobby overduidelijk terug zie in mijn familie. Aan de ene kant een geruststellende gedachten, ik kan er tenslotte niets aan doen, ik ben gewoon erfelijk belast. Aan de andere kant, merk ik nu al aan Dex dat hij dezelfde voorliefde voor verzamelen aan het ontwikkelen is. Meneer spaart ook alles wat hij tegenkomt, met dezelfde enthousiasme als ik dat deed toen ik ongeveer dezelfde leeftijd had. Steentjes, schelpen, fossielen, Shopkins, takjes, eikeltjes, dopjes, stickertjes, stukjes papier, gummetjes. Regelmatig komt hij thuis uit school, met zijn zakken vol stenen en takjes, om trots zijn nieuwe aanvulling op de collectie te laten zien. Ook duidelijk belast met de verzamelaars-genen van zijn moeder dus.
Omdat ik zo goed snap waarom hij dat zo leuk vindt, wil ik hem daar de ruimte in geven, maar ik wil tegelijkertijd voorkomen dat het uit de hand gaat lopen en (laat ik het maar gewoon hardop zeggen) hij net zo als mij wordt en overal een collectie in ziet. Daarom had ik daar een heel leuke oplossing voor bedacht, een dingen-doos! Een grote schoenendoos waarin hij alles wat hij verzameld in kan stoppen. En als de doos vol is, dan moet er dus eerst iets uit voordat er weer iets nieuws in kan. In theorie een heel goed idee, in de praktijk hebben we inmiddels naast de doos al een grote sorteerbak gekocht voor zijn fossielen/stenen/schelpen collectie en zitten zijn Shopkins ook al in een ander doosje.
Samen verzamelen
Daarnaast zit er een beetje overlap in de dingen die hij spaart en die ik spaar. Zo ben ik stiekem vele malen fanatieker in het verzamelen van de plaatjes voor de stickerboeken van de AH. Momenteel zijn dat de Tech-plaatjes, die we overigens nog niet helemaal compleet hebben, dus mocht iemand nog dubbele hebben en willen ruilen.. Maar natuurlijk liggen ook het Dino-album, de Ruimte-plaatjes en het Wereld-stickerboek compleet in de kast. Een ander gezamenlijk verzamelproject zijn de PEZ-automaatjes, die vond Dex altijd zo leuk dat we er elke keer bij kochten, totdat ik ook enthousiast werd en we ze ook maar echt zijn gaan sparen. En uiteraard hoeven de gezamenlijke collecties ook niet in de doos, want dat zou niet helemaal eerlijk zijn.
En zo hebben we vast ook wel weer een goed excuus voor als de dingen-doos daadwerkelijk vol zit. Hem vervangen voor een bananendoos ofzo… Dex vroeg pas aan mij of ik dan ook een dingen-doos had. Tuurlijk heb ik ook een dingen-doos, waar moet ik anders de dingen in stoppen die ik verzamel? ‘Waar is jou dingen-doos dan, mama?’ Ja, daar staan we momenteel in jongen, papa noemt het ook wel ‘ons huis’.
Nu ben ik natuurlijk ook heel benieuwd naar wat jij allemaal verzameld of vroeger hebt gespaard! Deel dus vooral jouw collecties hieronder in de reacties.
Mama verzamelt
Ben je benieuwd naar meer van mijn verzamelingen? Tijdens de 30 Dagen Blog Challenge schrijf ik daar over op de zeventiende dag: Mijn verzamelingen en obsessies.
6 reacties
Heeerrlijk dat verzamelen! En leuk dat andere familieleden dat overnemen! 😀
Ja haha is het ook, al moet je het wel allemaal ergens kwijt kunnen weer 😉
Ik ben niet zo’n verzamelaar eigenlijk. Heb je een letterbak? Ik vond dat een ideale manier om kleine frutsels die de kinderen verzamelden een mooie plek te geven. En het ziet er nog heel leuk uit ook!
Nee geen letterbak, maar dat is wel een leuk idee voor in de slaapkamers voor kleine spulletjes inderdaad! Moet daar toch eens voor gaan kijken misschien.
Grappig om dingen terug te zien van jezelf. Ben zelf niet echt een verzamelaar.
Haha ja de oudste is echt een carbon copy van mezelf op heel veel vlakken. Soms weet ik ook niet of ik trots moet zijn of me zorgen moet maken haha